Άυπνος σχεδόν αλλά άοκνος με υποδέχτηκε ο Μιχάλης Νουρλόγλου εχθές το μεσημέρι, τρίτη ημέρα μόλις λειτουργίας του καινούργιου «Abovo» στο Κολωνάκι. Στον μακρόστενο χώρο της παλιάς «Pasteria» στην Τσακάλωφ, το χαρακτηριστικό μαύρο δέρμα που ντύνει τις άνετες πολυθρόνες και τις λόντζες κάνει απευθείας μια ευπρόσδεκτη σύνδεση με το παλιό «Abovo». Το μάτι τραβά, ωστόσο, ο ψηλός τοίχος στο βάθος, καλυμμένος ολόκληρος με φυτά εσωτερικού χώρου, εν είδει vertical garden, ο οποίος προσθέτει μια νότα εξωτισμού στην ατμόσφαιρα. Σε άλλους, πάλι, με πιο ζωηρή φαντασία, μπορεί και να φανεί σαν μια έμμεση αναφορά στο άλσος Κεφαλαρίου, το οποίο ατένιζε το παλιό μαγαζί.

Κατά τα λοιπά, ο λιτός συνδυασμός του λευκού και του μαύρου κυριαρχεί στο νέο «Abovo» αλλά και στους δύο καταλόγους του – τον λευκό μεσημεριανό του Abovo Day και τον μαύρο του Abovo Night. Πιο απλός, φυσικά, ο πρώτος, αλλά με το δημιουργικό άγγιγμα του σεφ, προτείνει, μεταξύ άλλων, μία όσο πρέπει παχύρευστη κολοκυθόσουπα με κάστανα και γκαλάνγκαλ (ρίζα συγγενική με το τζίντζερ), ένα στιλπνό ριζότο με διάφορα μανιτάρια εποχής, και ένα «καθημερινό» open face σάντουιτς, το οποίο μπαίνει σε γαστρονομική τροχιά χάρη σε ένα κρουστό ταρτάρ τόνου και τον ιδανικό συνδυασμό ξινής κρέμας και προζυμένιου ψωμιού. Ζητώ από τον Μιχάλη να πάρω μια γεύση από το βραδινό μενού και δεν μου χαλάει το χατίρι. Έτσι, τα φρέσκα στρείδια, ψητά σε σάλτσα λευκού κρασιού με άνηθο και λαγοκέρασο, έρχονται με το κέλυφός τους, ακουμπισμένα σε μια μικρογραφία «παραλίας» από λεπτό χαλικάκι, και εκπέμπουν συμπυκνωμένη νοστιμιά που δεν την περιμένεις.

Το φουά γκρα, τώρα, σωτέ με σάλτσα αμυγδάλου και «πιτσίλες» μανταρινιού είναι ένα ξεχωριστό πιάτο, με απόλυτη ισορροπία και απροσδόκητο σύμμαχο τα crispy φύλλα τσουκνίδας που το συνοδεύουν. Παίζει δε σε διπλό ταμπλό υφών, καθώς για δορυφόρο του έχει «μανιταρόφλουδες» από πραλίνα αμυγδάλου και λίγο φουά γκρα, ό,τι πρέπει για επάλειψη στο φρυγανισμένο μπριοσένιο ψωμί που έχουν για παρέα. Διπλή εμφάνιση κάνει και η γαρίδα σε ένα ακόμα ορεκτικό του νέου καταλόγου, το οποίο σερβίρεται σε πήλινο βαζάκι. Το καπάκι του καλύπτει ένα φίνο καρπάτσιο γαρίδας, σε στρώμα από πουρέ αβοκάντο, ένας συνδυασμός πρωτότυπος και ασυνήθιστος. Σηκώνοντας το, σε τυλίγουν οι μυρωδιές της thai sauce στην οποία είναι μαγειρεμένες οι γαρίδες, συνοδεία κουνουπιδιού σε δύο υφές.

Στα κυρίως, για τα οποία θα επιστρέψουμε αρμοδίως, το παρών δίνουν ορισμένα από τα εμβληματικά και χρυσοσκουφάτα πιάτα του Μιχάλη, όπως ο τόνος τατάκι με ζεστό αβοκάντο και τσορίθο, μαζί με τις νέες του προτάσεις, όπως η πάπια με καπνιστό παντζάρι, μούρα και μαύρο σκόρδο και το μοσχαρίσιο συκώτι με κυδώνι, miso και kale. Υπάρχει δε και το ιντριγκαδόρικο μενού εξερεύνησης «Put the blame on me» σε δέκα στάδια.

Κατεβαίνουμε για λίγο στα άδυτα του εστιατορίου, εκεί όπου ο σεφ έχει εγκαταστήσει ένα μίνι μποστανάκι (με τις αρχές της υδροπονίας όμως), και κατόπιν ανεβαίνουμε στον επάνω όροφο, ο οποίος θα ανοίξει την ερχόμενη εβδομάδα με τα τραπέζια των καπνιστών και μια γυάλινη μπάρα. Πίσω της, ο 28χρονος bartender Βασίλης Τσομπανίδης θα ετοιμάζει 12 signature cocktails, σε αρμονία για όποιον το επιθυμεί και με τα πιάτα του καταλόγου. Από τα χέρια του δοκιμάζω μια φινετσάτη Margharita με θαλασσινό νερό (!). Αγαπημένο του υλικό όπως μου εξηγεί, το οποίο αντικαθιστά το αλάτι στο στόμιο του ποτηριού, και μπαίνει στο σέικερ μαζί με clarified χυμό λεμονιού, δίνοντας το κλασικό κοκτέιλ σε μια διαυγή, γλυκόπιοτη και λιγότερο επιθετική εκδοχή του.

Έφυγα με την εντύπωση πως το νέο «Abovo», σε αυτήν την πιο ανοιχτόκαρδη εκδοχή του, υπηρετεί το μότο «Ηonest Gastronomy», το οποίο πρέσβευε εξ αρχής, με περισσότερη πειστικότητα. Και με μια ακόμα είδηση, καθώς, όπως όλα δείχνουν, το καλοκαίρι του θα το περάσει στο «Rocabella» της Σαντορίνης.