Έχει μια ξεχωριστή αύρα αυτό το εστιατόριο, κάτι που ξεπερνάει το ευ τρώγειν. Είναι σαφώς η τοποθεσία του ακριβώς πάνω στο κύμα που σε κάνει να ρεμβάζεις, είναι σαφώς τα αρτίστικα ζωγραφισμένα τραπέζια του, και είναι το έντονα συναισθηματικό και δημιουργικό φαγητό της προικισμένης μαγείρισσάς του, της Αντωνίας Ζάρπα, που την προσγειωμένα ιντελεκτουέλ προσέγγισή της στη γαστρονομία την παρακολουθώ συστηματικά μέσα από τις φωτογραφίες που ανεβάζει στη σελίδα του εστιατορίου στο Facebook. Έχει γίνει προορισμός στο Αιγαίο το «Θαλασσάκι» και δικαίως.

Ιδού γιατί, μέσα από μερικά διαμάντια της. Είναι εξόχως γοητευτική η απίστευτη umamiσια γλύκα κρεμμυδιών ψημένων στο φούρνο που συνδυάζονται με εκπληκτική homemade γλυκόξυνη μαρμελάδα λεμόνι(με παπαρουνόσπορο, η γλυκάνισο, η καφέ) σ ένα πιάτο που θα το ζήλευαν μεγάλοι σεφ για την πρωτοτυπία αλλά και τη δύναμη της απλότητάς του. Αμ εκείνη η φάβα, τέτοιον εξωτισμό ειλικρινά δεν τον περίμενα καθώς παντρεύεται με κρεμμύδι και πορτοκάλι ψημένα με θυμάρι στο φούρνο που έχουν γεύση βόμβα. Καλύτερο παστό μπακαλιάρο σε νεοπαραδοσιακή εκδοχή δεν έχω φάει ˙ το εξαιρετικό χοντρουλό ψάρι το μαρινάρει με λάδι-σκόρδο-πελτέ το ψήνει στη σχάρα και το σερβίρει με μαυλιστικά σκορδάτο και αέρινο μπριάμ κολοκυθιού και πατάτας που φτιάχνεται à la minute. Και τι να πεις για κείνο το ξεκοκαλισμένο κατσικάκι λουκούμι που σιγοψήνεται με μέλι, λεμόνι, πορτοκάλι και μουστάρδα και σερβίρεται με ωραία πατατόπιτα, η ακόμη για κείνη τη φανταστική αλαβάστρινη σάρκα γόπας παστωμένης με θυμάρι και θρούμπι που θυμίζει γιαπωνέζικο μαστιχωτό. Ωραία εφεύρεση ο μπεζές γεμιστός με λεμονοκανελάτη κρέμα τυριού(τη γέμιση στα πασχαλιάτικα λυχναράκια δηλαδή) που εκσυγχρονίζει με απίθανο τρόπο την παράδοση. Το «Θαλασσάκι» είναι «πρέπει» και μπορείς να το χαρείς μέχρι τις 30 Οκτωβρίου.