Καθισμένος στη «Ντομάτα», μπροστά στα αραγμένα σκάφη της μαρίνας του «Sani Resort» στη Χαλκιδική, νιώθω λιγότερο τη φορμαλιτέ που συνήθως συνεπάγεται ένα γεύμα σε χρυσοσκουφάτο εστιατόριο και περισσότερο πως συμμετέχω σε μια υψηλού επιπέδου γιορτή γεύσεων, αρωμάτων και χρωμάτων, με τον Χρύσανθο Καραμολέγκο σε ρόλο οικοδεσπότη και ενορχηστρωτή.
Φρεσκοκομμένα ζαρζαβατικά στις ειδικές υποδοχές στο κέντρο των τραπεζιών σε προκαλούν να φτιάξεις τη δική σου σαλάτα και να τη ραντίσεις με τα ποιοτικά αρτύματα που βρίσκονται κλεισμένα σε βαζάκια και μπουκαλάκια. Πολύχρωμα αχνιστά ψωμιά καταφτάνουν για να τα βουτήξεις σε μια εκτυφλωτικά κόκκινη χαρίσα, ένα πικάντικο μείγμα από μαροκινά μπαχαρικά ή ένα πιο ήπιο μείγμα από χούμους και πετιμέζι. Λίγο παραπέρα οι open air θράκες φουντώνουν.
Τα πιάτα του Καραμολέγκου είναι πληθωρικά χωρίς να χάνουν το μέτρο, έχουν χαρακτήρα και ελληνική ψυχή σε ένα ιδιότυπο δικό του fusion με τις γεύσεις του κόσμου. Κάποια τα γεύεσαι σαν ευφάνταστα αρμονικά σύνολα, όπως το ευγενικό καρπάτσιο από λαβράκι με μαραθόριζα, βινεγκρέτ σόγιας και έναν βουτυράτο πουρέ από φλούδα λεμονιού που κάνει τη διαφορά ή τις τρυφερές κροκέτες από βασιλικό καβούρι στη σχάρα με αβοκάντο και αργεντίνικη σάλτσα τσιμιτσούρι με τραγανά φυλλαράκια μαντζουράνας να την συνδέουν με την Μεσόγειο. Σε κάποια άλλα, τα επιμέρους στοιχεία τραβάνε την προσοχή σου ξεχωριστά, όπως στην περίπτωση των φρέσκων καραβιδοουρών σεβίτσε με μυρωδάτη τσαχπινιά εσπεριδοειδών, μαζί με ξυνούτσικα ντολμαδάκια γιαλαντζί και μους από αυγοτάραχο.
Οι εξαιρετικές πρώτες ύλες είναι ακόμα ένα δυνατό χαρτί στη φαρέτρα του σεφ και τις αντιλαμβάνεσαι ιδιαιτέρως τόσο στην περίπτωση του θηριώδους και υποδειγματικά ψημένου rib eye από Black Angus που ξυπνά σχεδόν βασικά ένστικτα έτσι όπως έρχεται με το κόκκαλο, συνοδευόμενο από χρυσοκίτρινες τηγανιτές πατάτες με σπασμένη φέτα, κόλιανδρο και φύλλα μέντας, όσο και σε εκείνη την πεντανόστιμη σπαγγετάδα θαλασσινών, με γαρίδες, καραβίδες, χτένια και πικάντικο φινίρισμα από λέμονγκρας, τζίντζερ και λάιμ.
Θαλασσινή αύρα είχαν και τα δύο καλύτερα πιάτα της δοκιμής μας: το ριζότο με βασιλικό καβούρι, εστραγκόν, λάιμ και λευκό miso, ακαταμάχητα λεμονάτο και γλυκό ταυτόχρονα · και πρωτίστως ο ροφός ποσέ, με φύκια Κρήτης και ζαμπαγιόν αχινού, που κάνει ένα πραγματικό φουλ ιωδίου και φινέτσας σε ένα πιάτο γουλιά και θάλασσα.
Πολύ καλά και τα επιδόρπια, με την τάρτα λάιμ να ξεχωρίζει χάρη στα πολύπλοκα αρώματά της και τις ευφάνταστες γαρνιτούρες( βελούδινες ιταλικές μαρέγκες και παγωτό από κουρκουμά μαζί με λέμονγκρας, κύμινο, κάρδαμο, τσίλι), που την συνοδεύουν.