ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

« Η Μαγειρική είναι αγάπη, τέχνη, τεχνική» αλλά είναι και το πιο τολμηρό και βαθυστόχαστο βιβλίο γαστρονομίας!

Από -
« Η Μαγειρική είναι αγάπη, τέχνη, τεχνική» αλλά είναι και το πιο τολμηρό και βαθυστόχαστο βιβλίο γαστρονομίας! - Χρυσοί Σκούφοι

Ο ένας, ο Herve Tis, ασχολείται με την πιο νόστιμη πλευρά της Φυσικής και της Χημείας εξηγώντας επιστημονικά το τι ακριβώς συμβαίνει όταν στους φούρνους, τις κατσαρόλες και τα τηγάνια μαγειρεύεται φαγητό. Ο άλλος , ο Pierre Gagnaire, είναι από τα πιο φωτεινά και δημιουργικά μυαλά της παγκόσμιας γαστρονομικής σκηνής, έχει 3 αστέρια Michelin, έχει αναδειχθεί καλύτερος σεφ στον κόσμο από τους συναδέλφους του, και το εστιατόριο του στο Παρίσι έχει αναδειχθεί αρκετές φορές μέσα στα 50 καλύτερα του κόσμου.

Οι δυό τους είναι φίλοι κολλητοί και στενοί συνεργάτες, και ένα από τα πράγματα που έχουν κάνει μαζί είναι ένα μοναδικό βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά με τον τίτλο « Η Μαγειρική είναι αγάπη, τέχνη, τεχνική». Μην περιμένετε να βρείτε κλασσική παράθεση συνταγών, με ακριβείς δοσολογίες υλικών και λεπτομερείς χρόνους μαγειρέματος. Αλλού στοχεύει, στον κόσμο των ιδεών και της αισθητικής, αφού το βιβλίο αυτό «ξεκίνησε ως μία πραγματεία για την αισθητική της μαγειρικής» όπως διευκρινίζει ο Tis, κάτι που λείπει από την παγκόσμια βιβλιογραφία και στις σχολές Καλών Τεχνών δεν διδάσκεται ακόμη παρ ότι πανθομολογουμένως η ‘ύψιστη μορφή της γαστρονομίας είναι Τέχνη.

Έτσι λοιπόν οι συγγραφείς διατυπώνουν μερικούς αφορισμούς καταγράφοντας τα πιστεύω τους, όπως το ότι «Η Μαγειρική είναι τέχνη, μόνο όταν ο μάγειρας δεν ανέχεται την επανάληψη από χρονιά σε χρονιά, από εποχή σε εποχή, σχεδόν από μέρα σε μέρα!». Αντιπαραθέτουν λοιπόν την μαγειρική με τις υπόλοιπες τέχνες με πολύ τολμηρό τρόπο προβληματιζόμενοι για την παραστατικότητα της «…Η ζωγραφική έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο με την αφηρημένη ζωγραφική. Όχι όμως και η μαγειρική… Το ρατατούιγ είναι εντούτοις μια πρόκληση να εργαστούμε σ αυτή την κατεύθυνση… Επιτέλους, μια μαγειρική μη παραστατική!». Και για να το υλοποιήσει αυτό ο Gagnaire δίνει μια ιδέα για ένα «σαν ρατατούιγ» από κανθαρέλες, μελιτζάνες και βερίκοκα που «εκπολιτίζονται» αποκτώντας μια καινούργια σύνθετη γεύση πέρα από τις δικές τους.

Είναι βαθύ, απολαυστικό, δίνει χαστούκια στις κατεστημένες ιδέες περί γαστρονομίας αυτό το βιβλίο. Γι αυτό και πρέπει να το διαβάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι και να πειραματιστούν μαζί του.