Όταν η Ελλάδα έχει μια σοβαρή, σικάτη πρεσβεία με κομψή, κυκλαδίτικη αισθητική στους τροπικούς της Ασίας.
«Τι είναι τελικά ο εξωτισμός» αναρωτιόμουν καθισμένος στο «Αλάτι», το ωραίο ελληνικό εστιατόριο στη Σιγκαπούρη. Αυτό που είναι σχετικό με τόπους τροπικούς, λένε τα λεξικά εκ πρώτης όψεως, αλλά αν γενικεύσεις λίγο τον ορισμό τότε το εξωτικό είναι κάτι που έχει τα χαρακτηριστικά χώρας άγνωστης και μακρινής και επομένως είναι ασυνήθιστο. Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι ένας ολόλευκος τοίχος, και μάλιστα πλασμένος με το χέρι σαν τις καμπύλες που βλέπουμε στα σπίτια των Κυκλάδων, είναι κάτι τρελό εκ πρώτης όψεως για έναν Σιγκαπουριανό. «Οι ντόπιοι εργάτες που το έφτιαχναν, μας περνάγαν όντως για τρελούς» μου λέει ο ένας εκ των δημιουργών του μαγαζιού, Γιάννης Σεμιτέκολο, «θα χαλάσετε τους τοίχους, μας έλεγαν και γέλαγαν στη γωνία. Εμείς πάλι θέλαμε ένα εστιατόριο που να αναπνέει Ελλάδα χωρίς κιτς κίονες, Αφροδίτες και Ποσειδώνες».
Το ντεκόρ το σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ζήσης Παπαμίχος, γνωστός για τις ωραίες δουλειές του σ' όλη την Ελλάδα, με χτιστούς καναπέδες, λευκές ανάγλυφες τοιχοπιοίες και παραδοσιακά χειροποίητα ξύλινα τραπέζια και καρέκλες. Η οροφή και το δάπεδο του καταστήματος έχουν επιχρωματιστεί με παστέλ πράσινο χρώμα και ελιές έχουν φυτευθεί σε λευκά πιθάρια. Θέλετε και μια ιστορία, σχεδόν ανέκδοτο, που δείχνει πόσο εξωτική μπορεί να είναι για κάποιους η ελληνική κουζίνα; Ένας Κινέζος παράγγειλε αρνίσιο κότσι και προσπαθώντας να το κόψει έβρισκε το μαχαίρι στο κόκκαλο, νόμιζε ότι ήταν άψητο και έστελνε το κρέας να ψηθεί «γιατί ήταν άψητο»(!!!). Μετά την τρίτη φορά που του γύρισε πίσω το πιάτο ο Κινέζος για να το ψήσει καλύτερα, βγήκε ο σεφ και του εξήγησε ότι το κόκκαλο δεν τρώγεται και δεν πρόκειται να μαλακώσει, αλλα μπορεί να χαρεί μόνο το τρυφερό κρέας γύρω του! Απίστευτο και όμως εξωτικό! Κι αυτό δείχνει με τον τρόπο του πόσο αυθεντικά ελληνική είναι η κουζίνα στο «Αλάτι».
Την δοκίμασα, και περικυκλωμένος από γευστικό, και όχι μόνο, εξωτισμό και ένοιωσα τη βελούδινη ταραμοσαλάτα να ισορροπεί ανάμεσα στην ένταση και το τσαχπίνικο ξυνό, το τζατζίκι δροσερό ελαφρύ και μυρωδάτο, τη μελιτζανοσαλάτα καρυδάτη, το στακάτο ξιδάτο χταπόδι να με στέλνει για ούζο, τη νοστιμιά short rib από black angus να γίνεται αλά πολίτα με αγκινάρες – καρότα – τοπιναμπουρ, το μοσχαρίσιο σουβλάκι από wagyu να λειώνει στο στόμα, το μουσακά να μου θυμίζει τη μάνα μου, το καλαμάρι να μοσχοβολάει σχάρα. Παρότι έχει και κρέατα, ο κύριος προσανατολισμός στο «Αλάτι» είναι το ψάρι-εισάγεται από Ελλάδα- και το μεγάλο σουξέ κάνει το ψήσιμο σε κρούστα αλατιού, που μόλις τη σπάνε νοιώθεις τη θάλασσα και γεύεσαι τη σάρκα του ψαριού –λαβράκι για μένα – χυμώδη, πλούσια και ντελικάτη. Εκπροσωπεί επάξια την ελληνική γεύση σ έναν πολύ ζωντανό τόπο, γεμάτο πολύ καλά ρεστοράν.
Το «Αλάτι» ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2015, όταν ο Γιάννης Μάλλιος που ασχολείται με τα ναυτιλιακά στη Σιγκαπούρη είδε την δυναμική της ελληνικής κουζίνας εκεί και έψησε τον Γιάννη Σεμιτέκολο (παλιός αθηνοραματικός και ιδιοκτήτης του βραβευμένου μπαρ «Rockfellas Excelsior») να μπει στο παιχνίδι∙ τώρα ο Γιάννης το διευθύνει επί τόπου. Το «Αλάτι» βρίσκεται στην Amoy Street no 73, στην καρδιά του business district δίπλα στην Chinatown και έχει γύρω του εξαιρετικά εστιατόρια βραβευμένα με αστέρι Michelin σαν το «Noori» και μερικά από τα καλύτερα μπαρ του κόσμου («Native», «The Old Man», «Operation Dagger», «Employees Only»).
Καλά πλασαρισμένο λειτούργησε τον πρώτο χρόνο υπό την επίβλεψη του «Βασίλαινας» και τώρα προετοιμάζει την αναβάθμισή του προς μια πιο μοντέρνα δημιουργική κατεύθυνση με σεφ τον Αλμπέρτο Σιμιλίδη που τον γνωρίσαμε στις κουζίνες των «Senios», «Clumsies » «Odori». Παράλληλα διαδίδουν εμβληματικά ελληνικά προιόντα σαν το ελαιόλαδο, το κρασί, το μέλι, την κάπαρη, τη φάβα, τις ελιές στην Ασία μέσω της αγοράς της Σιγκαπούρης. Αν βρεθείτε κατά Σιγκαπούρη μεριά, περάστε να χαρείτε μια ωραία Ελλάδα στους τροπικούς.
«Αλάτι» | Amoy Street 73, Σιγκαπούρη | Facebook, Instagram